“Rouw rondom de dood is onzichtbaar”
Annemarie van der Pol
Regionale Vrijwilligerscoördinator Friesland & Groningen
Annemarie van der Pol heeft jarenlang gewerkt in de daklozenopvang, zowel in een slaaphuis als op straat. In die tijd heeft zij de opleiding Maatschappelijk Werk gevolgd én werd ze pleegouder, tevens casemanager, van drie meisjes met complexe problematiek. Sinds 2019 is Annemarie ook vrijwilliger bij Slachtofferhulp als algemeen dienstverlener. Ze helpt mensen om de regie terug te krijgen over hun slachtofferschap. Dat gaat niet alleen om nabestaanden, maar ook om omstanders en mensen die indirect betrokken zijn en steun kunnen gebruiken.
“Mijn werk is heftig, maar ook mooi en waardevol. Mijn kracht als professional is dat ik het verdriet en de pijn van de ander, bij de ander kan laten. Ook binnen mijn gezin. Binnen pleegzorg krijg je als kind te maken met uithuisplaatsingen en het verlies van je ouders. Dat verdriet is van de kinderen, niet van mij. Ik hoor naast de kinderen te staan en ze geborgenheid te bieden; door ze te laten weten en voelen dat ik er voor ze ben.”
Het werk heeft Annemarie veel geleerd over wat rouw met je kan doen. Maar ook over de verschillende vormen van rouw, die net zoveel verschillen als mensen van elkaar verschillen. “Het heeft me ook geleerd om met mijn eigen rouw om te gaan. Ik weet wat verlies van gezondheid is. En ik weet ook wat het is om een kindje tijdens de zwangerschap te verliezen. Een onzichtbaar verlies van wat niet is, maar er wel is geweest. ‘Onzichtbaar verlies’ vind ik een mooie term. Zichtbaar verlies is een fysieke amputatie. Maar eigenlijk is alle rouw rondom de dood onzichtbaar; je ziet het niet aan de buitenkant. Je bent iemand verloren. Maar de ander weet dat niet of durft er niet naar te vragen, uit ongemak of uit angst voor jouw verdriet. Waarom?! Laat rouw er ‘gewoon’ zijn. Het is mijn overtuiging dat verlies en rouw ‘doodgewone’ onderwerpen zijn waarover we ook moeten kunnen praten tijdens een verjaardag.”
In haar rouw heeft ze ervaren hoeveel houvast je kunt hebben aan symbolen. Zo heeft ze iets speciaals met vlinders. Een vlinder staat voor Annemarie symbool voor wedergeboorte, maar ook voor het mogen laten gaan. Daar word ze aan herinnerd als ze een vlinder ziet, of kijkt naar haar herinneringstatoeage in de vorm van een vlinder.
Als Regionale Vrijwilligerscoördinator bij de Vereniging leven met dood is het haar missie om ruimte te creëren voor ieders verhaal. Want, zegt Annemarie, ieders verhaal is even waardevol en even pijnlijk als dat van een ander. Gelijkwaardigheid, openheid en eerlijkheid staan daarin centraal voor haar.