“If we talk on how we want to die, we actually talk on how we want to live.”
[quote: Esther Perel]
Millie Gietman
Marketing en communicatiespecialist
Ik werd al vroeg in mijn leven geconfronteerd met rouw, niet wetend wat het was dat ik voelde. Mijn vader overleed toen ik 20 was, en mijn moeder overleed een aantal jaar daarna toen ik 26 was. Twee ingrijpende gebeurtenissen die ik lang niet als zodanig (h)erkend heb. Ja, ik was verdrietig, ja, ik voelde een zwaarte, maar destijds dacht ik nog dat je rouw in een 3-stappenplan af kon vinken. Ik had ook geen andere voorbeelden of kennisbronnen om deze rouw een andere vorm te geven. En een initiatief zoals de Rouwchat was nog niet voorhanden.
Nu, vele jaren later weet ik dat rouw een organisch proces is, en dat het bij iedereen anders verloopt. Wat voor bijna iedereen belangrijk is, is een goed afscheid van de dierbare (en ook dat is voor iedereen verschillend) en ruimte om te rouwen, in welke vorm dan ook. Ik vind dat we in Nederland het afscheid vaak marginaliseren en dat er weinig ruimte is voor rouw. Ik gun iedereen een passend afscheid van zijn of haar dierbare én de ruimte om zijn of haar rouw de vorm te geven die passend is.
Als marketing- en communicatiespecialist bij de Vereniging leven met dood werk ik graag mee aan het uitdragen van onze missie en aan het bekend maken van onze diensten.
Zelf had ik graag mijn verhaal aan een onafhankelijke specialist verteld, wellicht had ik dan meer ruimte gevoeld om mijn rouw er te laten mogen zijn. Nu heeft het verlies alsnog zijn plek gekregen in mijn leven, maar ik had dat graag wat soepeler laten verlopen.
De wereldberoemde (relatie)therapeut Esther Perel is een inspiratiebron voor mij. Een van haar uitspraken is:
“If we talk on how we want to die, we actually talk on how we want to live.”
Laten we dood, afscheid en rouw meer bespreekbaar maken, zo wordt ook duidelijker wie we (willen) zijn tijdens ons leven.