“De ziel is onsterfelijk. Ook al verliezen we ons aardse jasje, we blijven voortleven.”

Annemieke Mars
Bestuurslid

Annemieke Mars is trainer/coach in het bedrijfsleven en bestuurslid (vrijwilligersfunctie) bij Vereniging leven met dood. Al sinds 2014 zet zij zich voor de vereniging in om het onderwerp dood ook vanuit een spirituele invalshoek te benaderen. Er kleven echter twee moeilijkheden aan het woord spiritualiteit, aldus Annemieke: “Je kunt van het woord alleen al jeuk en pukkels krijgen en weg willen rennen. Of je kunt beweren dat je er te nuchter voor bent. Ik spreek graag van een nuchtere spirituele visie.”

“Als kind was ik al geïnteresseerd in de dood en de vraag: hoe zit dat nou? Ik dacht dat zielen onzichtbaar waren, net zoals kwallen, waarvan ik dacht dat ze net zo doorzichtig waren als water. En als zielen onzichtbaar waren, hoe ging je ze dan terugvinden in die oneindig grote hemel? Dat vond ik een enge gedachte, net zoals de gedachte dat er een hel zou bestaan. Zou ik daarheen gaan als ik een koekje jatte? Maar het allerengste was toch wel de gedachte: wat nou als er helemaal niets is?!

Een ander perspectief op de dood

Als zestienjarige las ik het boek The mists of Avalon. Daarin kwam een heel ander perspectief op de dood naar voren, vanuit de tijd dat het Christendom de oude natuurreligies nog niet verdrongen had: reïncarnatie. Dit was een eerste kantelpunt voor mij om een eigen visie op de dood te ontwikkelen. Een tweede kantelpunt kwam toen ik de studie Poly-energetische therapie ging volgen. Ik realiseerde me ineens dat mijn angst rondom de dood verdwenen was.

Levenslessen en levensmissie

Weten en kennis, dat is mijn drijfveer. Ik heb iets van zeshonderd boeken over esoterie, spiritualiteit en andere onderwerpen in de kast staan. Maar het is ook de kennis die ik opdeed in de interactie met medestudenten, waaruit ik een duidelijke visie op het leven en de dood heb gedestilleerd. Namelijk, dat we van oorsprong spirituele wezens zijn, in een menselijk lichaam. We komen iets halen én brengen in het leven. Het halen bestaat uit het leren van onze levenslessen. Het brengen krijgt vorm in onze levensmissie; datgene waar we goed in zijn en anderen mee kunnen helpen.

Reflecteren en voorbereiden

Ik geloof absoluut in reïncarnatie, dat we tussen onze levens in naar de hemel gaan om te reflecteren op ons leven én om ons voor te bereiden op een volgend leven. De ziel is onsterfelijk, ook al verliezen we ons aardse jasje, we blijven voortleven. Ik ben benieuwd: als ik terug ben in de hemel, klopte mijn levensvisie? Heb ik me aan mijn plannen gehouden en de lessen geleerd waarvoor ik kwam? En wat ga ik daarna doen? Ga ik terug naar aarde, blijf ik in de hemel of ga ik ergens anders heen?

Een geruststellende overtuiging

Als een dierbare overlijdt, dan kun je denken: dit is het, er is niks na het leven! Of je denkt: we ontmoeten elkaar weer als ik dood ben. Het verdriet in het hier en nu wordt er natuurlijk niet minder van, maar op de achtergrond is het een geruststellende overtuiging. En uiteindelijk weet ook niemand het antwoord op de waarom-vragen. Het zou dan ook heel mooi zijn als er ruimte is voor meerdere opvattingen en invalshoeken als we kijken naar de dood, waaronder spiritualiteit.”

 

 

Liselore Rugebregt | Tekstbureau Hoofdstuk 11 ~ Herinneringsverhalen na een stil verlies